Scheiding van werk en privé

Terwijl ik in de keuken deze blog schrijf, brommen er achter me een wasmachine en droger om aandacht. Pubers die om je heen zoemen op zoek naar eten of je hulp vragen bij de kleinste dingen. Een batterij van een fietslamp vervangen is natuurlijk een onmogelijke taak als je al Snappend met vrienden Netflix aan het kijken bent.

Ik snap het wel. Het is meer dan twee keer zo makkelijk om met z'n tweeën een bed op te maken dan alleen. Dus als je daarvoor wordt gevraagd, dan zeg je geen nee. Het is helaas ook meer dan 2 keer zo lastig om het werk gedaan te krijgen waarbij je je moet concentreren.

Maar wat nu als je eigen dochter je hulp vraagt bij een schoolproject? Een project waarbij ze restaurants vraagt om kostbare tijd te besteden aan een korte enquête? Een vraag die wij als bedrijf tientallen keren per jaar krijgen van studenten. Een vraag waar we studenten normaal niet mee kunnen helpen. Moet je dan als eigenaar van Eet.nu tegen je kind zeggen: "Sorry schat, ik kan helaas niks voor je doen"?

Dan wordt er nogal wat gevraagd van de balans tussen werk en privé. Je kunt je dochter niet in de kou laten staan. Je wilt ook niet restaurants lastig vallen met de zoveelste enquetevraag, want ik ga er vanuit dat er genoeg vragen langs ons heen gaan.

Misschien is er een tussenweg. Iets waar we allebei wat aan hebben. Ik schrijf een blog als eigenaar van Eet.nu en een vader, over de verwatering van de scheiding tussen werk en privé. Om te laten zien dat achter Eet.nu ook gewoon mensen zitten, met menselijke problemen en dan helpen we meteen samen mijn Sophie.

Zou je als restaurateur mijn dochter willen helpen haar middelbare school door te komen? Vul dan nu even deze korte enquête van 1 pagina in over verduurzaming in de horeca.