Eeuwenlang biologisch

Het begon met een bedrijfsuitstapje naar Grolsch, het bier dat uit de taps stroomde van het etablissement waar ik vroeger werkte. Bar-dancing-discotheek Jennifeu, tegenwoordig gewoon ‘Feu’, nog steeds een begrip in Drachten en verre omgeving. De meeste van ons ging het minder om de interessante rondleiding, maar juist om de proeverij aan het einde. Het werd een gezellige middag.

Brouwerijdagen

Het was leuk die keer, maar wanneer smaken je meer en meer gaan interesseren, kom je langzamerhand bij andere gelegenheden terecht. Bier, niet te verwarren met pils, wordt steeds vaker in restaurants aangeboden als volwassen arrangement bij het diner. De kleinere brouwers schenken gepassioneerd in hun brouwerij of proeflokaal; vaak gerealiseerd door crowdfunding. Susan Huitenga van Proeflokaal Mout is zo iemand, of Niek Hartman uit Glimmen met zijn Corviri. Op 6 en 7 juni openen zo’n 100 Nederlandse brouwers hun deuren tijdens de Nederlandse Brouwerijdagen. Dat wordt aandachtig smullen, daar proef je echt het verschil tussen bier en bier.

Jodiumwhisky

Maar er valt meer te degusteren. Mijn eerste whiskyproeverij was in meerdere opzichten leerzaam. De heer, die ons meenam op dit kleine spiritualiënreisje, stelde aan het einde van de avond voor een bescheiden quiz te houden. We kregen vijf glaasjes met verschillende inhoud. Het assortiment reikte ergens tussen Ballantines, Johnnie Walker Blue label en Laphroaig, als ik het me goed herinner. En juist de turf/zeewier/jodiumsmaak van de Laphroaig, die mensen doet zwijmelen of afgrijzen, deed de meesten de das om. Deze smaakbeleving is zó indrukwekkend dat het erg moeilijk wordt objectief te proeven. Dat lukte ook maar één persoon - en dat was ik niet.

Wijnproeven anders

En dan zijn er ook nog wijnproeverijen. Met grote emmers waarin je precies kunt zien hoeveel van dit kostelijke vocht is uitgespuwd. Er zijn wijnproeverijen met droge crackertjes, met een karafje water die door de hele tafel gedeeld moet worden, met een heer of dame die alleen praat over de wijn die hij of zij zelf lekker vindt of juist wil verkopen; zo leuk is het niet altijd.
Totdat een bevriende restaurantkok(kin) en ik samen met ons beider mannen (die zich eveneens mogen beroepen op hun (beroepsmatige) gastronomische bagage) zeer onlangs werden uitgenodigd voor een wijnproeverij door Aurelius wijnen. Een en ander vond plaats in een door uitbater Daniël beschikbaar gesteld deel van zijn Ristorante Rigoletto in Groningen. Deze proeverij was niet alleen voorzien van keurige beoordelingsformulieren (inclusief pennen) en voldoende water met bijbehorende glazen, maar ook geweldige, vers gemaakte hapjes, zoals tostado met tomaattartaar, lauwwarme courgette met een subtiel drupje sinaasappelolie, dadels gegrild met rauwe ham… Je zou bijna de wijnen vergeten. Er waren Spaanse, Italiaanse, Duitse en Georgische wijnen.

Qvevri-wijn, Werelderfgoed

Zowel de witte, rosé als de rode van de Spaanse biologische El Molinero Vieja uit La Mancha kreeg van ons eenstemmig het oordeel goed tot heel goed. De Italiaanse soave classico en de montepulciano waren voor ons geen onbekenden, evenals de Duitse Grauburgunder. Over die laatste bleek GaultMillau ook niet ontevreden te zijn; wat wij ook weer leuk vonden. Dat lekkers vaak van ver komt, ging dit keer eens wel op want we werden zeer aangenaam verrast door de witte Rkatsitelli en de Mtsvane, beiden van 2013. Het was alleen al interessant omdat deze wijnen niet rusten in houten vaten maar in ‘quvevi’ of ‘kveri’, een rijpingsproces in kruiken dat al duizenden jaren in Georgië wordt gebruikt. De kruiken kunnen niet met chemische middelen worden gereinigd, vandaar dat deze methode van oudsher gewoon biologisch is. Daarom is het ook gehonoreerd door de Unesco als Werelderfgoed!

Met name de Mtsvane zorgde voor associaties met lei, bessen en abrikozen. Deze beoordeelden we met een ‘uitmuntend’. En acuut en eensgezind besloten we dat er die dag voor ons niets meer was wat deze smaaksensaties zou overtreffen. We waren grenzeloos meer tevreden dan we verwacht hadden die dag te worden.

En wat betreft verdere proeverijen? Er komen er genoeg deze zomer, om te beginnen in juni. Of ik naar de bierbrouwers ga of me culinair elders laat verleiden? Het is de luxe van het kiezen, ik heb nog even tijd om een beslissing te nemen. Tot zover ben ik druk bezig met de voorbereiding: ik proef af en toe een onbekend Nederlands biertje. En die ene fles Mtsvane die ik nog net wist te reserveren, die blijft nog even wachten tot een mooie gelegenheid die zich soms onverwacht kan aandienen. Bijvoorbeeld de eerste echte warme zomerdag. Want daar is mijn terras nu echt wel klaar voor!

Heb jij ook leuke of misschien minder leuke ervaringen met proeverijen?