Cultuur uit de frituur

Ik heb iets met kaas. Mijn hele leven al. Liefst pittige kaas of loopkaas. Een ‘geurige’ Limburger, een brokkel-Stolwijker of een fijne Camembert op looptemperatuur. Maak me er maar voor wakker. Ik werkte ooit voor een kaasspecialiteitenrestaurant in Haarlem. Het was voor mij een voorportaaltje van de hemel.

Hij laat me bij Piet, één van de beste cafetaria’s van Groningen, zijn Souflesses proeven. Met echte Emmentaler en Goudse, en dat ook -mjum- verwerkt in de korst. Eentje met kruiden-roomkaas, een met tomaat en mozzarella en een pikante variant die echt pikant is.

Vitamine G van Genieten

Goed, ik heb het over DE frituur. Dat het ongezond is menen veel mensen. Dat is het zeker als je niet op de temperatuur (175°) let of het vet niet tijdig vervangt. Of in één keer de hele pan volplempt met bevroren snacks. Als je zo al geen huisbrandje veroorzaakt omdat het vet over de rand heen gutst, heb je geluk. En als je snacks dan van buiten gebakken lijken maar binnenin halfbevroren zijn: eigen schuld. Als ze al niet opengebarsten zijn.

Ik vind dat je best af en toe dingen kunt eten die niet bol staan van de vitamines en andere gezonde stoffen, maar waar je wel heel erg van geniet. Cultuur uit de frituur, omdat het ‘alleen maar’ gewoon lekker is, klaar. Je dagelijkse energiebehoefte vullen met alléén voedingssupplement superfood is ook niet goed. En elke dag slagroomsoezen, champagne, oesters en kaviaar is net zo goed een eenzijdig voedingspatroon dat ongetwijfeld snel verveelt.

Consumenten, mensen als jij en ik, weten tegenwoordig behoorlijk goed wat ze willen. Bovendien is de portemonnee meestal minder gevuld dan een aantal jaren terug. Reden voor veel horecaondernemers om eens goed de puntjes op de i te zetten. Ook in de categorie snackbar en cafetaria zijn bevlogen mensen te vinden. Die aandachtig de uitspraak 'Ik kies voor kwaliteit dus ik serveer mijn klandizie alleen wat ik voor mezelf ook goed genoeg vindt' voor de betere snack instaan.

Patat-profs

Een beetje zichzelf respecterende cafetaria voert tegenwoordig een MVO (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen)-beleid. Plantaardige(!) olie wordt met vaste regelmaat vervangen, biologische producten zijn opgenomen in het assortiment en vakmanschap wordt gestimuleerd. Kortom, de omslag naar vaste kwaliteit tekent zich ook heel duidelijk in dit deel van het eten-buiten-de-deur af. Cafetaria-eigenaars en -werknemers zijn steeds meer betrokken bij hun productpresentatie. Ook het product zelf kent strenge keuringseisen en -certificaten. Getuige bijvoorbeeld de oprichting in 2012 van ProFri, de onafhankelijke Vereniging Professionele Frituurders. Hun slogan spreekt voor zich: ‘Goed gefrituurd, da's lekker genieten!’ Zij organiseren in oktober 2014 de eerste Nationale week van de Friet. In november volgt een week van de Croquet.

Reden genoeg om te genieten van verantwoorde cultuur uit de frituur, zonder dat iemand er uren voor in de keuken hoeft te staan of dat het een vette aanslag op de huishoudpot doet. Gezellig, met het hele huishouden. De kwaliteitswaarde van samen eten is onmeetbaar positief, dus gezond. En dan doet wat je eet er minder toe dan dat je met elkaar bent.

Wat frituur jij graag en hoe vaak vervang jij het vet uit je frituurpan eigenlijk?