Bedrijfslunch

Catering door een externe partij

Vanaf mijn studie tot en met mijn huidige werkgever heb ik te maken gehad met één cateraar: Sodexo. Daarbij moet aangetekend worden dat hun assortiment anders is bij ieder bedrijf waar ze voor cateren en de kwaliteit sterk beïnvloed wordt door het personeel dat het eten bereidt. Ik heb met stijgende verbazing waargenomen hoe veel er over de bedrijfskantine geklaagd wordt door mensen die er toch uit vrije wil dag in dag uit eten. Er zijn ook mensen die juist ontzettend tevreden zijn en al jarenlang iedere dag één broodje, één snackje en één yoghurtje afrekenen. Dat vind ik minstens zo zorgelijk. Toen ik in Rotterdam werkte, heb ik een nieuwe categorie leren kennen: de foodsnobs, die pertinent weigeren een voet binnen te zetten in de bedrijfskantine. Zij gaan iedere dag buiten de deur eten, het liefst bij kleine buitenlandse eettentjes. Een biertje bij de lunch is voor hen geen uitzondering en ze blijven gerust anderhalf uur weg, ook al betekent dit dat ze tot zes uur moeten doorwerken om daarvoor te compenseren. Er zijn daarnaast mensen die hun eigen lunch meenemen, mensen die in hun pauze gaan wandelen en mensen die achter hun bureau eten.

Zelf houd ik niet van vaste patronen, dus ik bewandel een middenweg. Ik neem meestal mijn eigen eten mee, maar als iemand voorstelt om buiten de deur te lunchen dan ga ik graag mee. Foodsnobs kunnen ongelooflijk irritant zijn, maar ze weten wel de beste plekjes te vinden. En dat biertje bij de lunch is ook mooi meegenomen.

Verplichte bedrijfslunch

Er zijn ook bedrijven die het verplicht stellen om in de bedrijfskantine te eten. Vaak zijn dit wat kleinere bedrijven waarbij de bedrijfskantine niet rendabel zou zijn als niet iedereen er zou eten. Het grote voordeel hier is dat het personeel meer invloed heeft op het menu, zo ken ik een bedrijf waar het personeel op vrijdag mag kiezen welk gerecht er wordt geserveerd. Omdat het geen massaproductie is, is de kwaliteit van het eten vaak ook beter. Een nadeel is dan weer dat je iedere dag om dezelfde tijd, met dezelfde mensen en relatief beperkte keuzemogelijkheden moet lunchen. Verplichting roept altijd wel weerstand op. Daarnaast heb je zelf niets te zeggen over de kosten van je lunch; deze worden door het bedrijf vastgesteld.

Zakelijke lunch

Een zakelijke lunch klinkt erg formeel, het roept een beeld op van directeuren in nette pakken die een viergangenlunch naar binnen werken terwijl de wijn rijkelijk vloeit. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Ik heb zelf op twee van mijn werkplekken een reguliere teamlunch geïntroduceerd, wat wil zeggen dat het team op een vaste dag in de week of maand buiten de deur gaat lunchen. De lunch kan ertoe dienen om elkaar ook buiten kantoor te leren kennen, maar het kan ook juist een prettige manier zijn om zakelijke onderwerpen te bespreken. Afhankelijk van het bedrijf kan de lunch gedeclareerd worden of moet het juist zelf betaald worden. Het voordeel van een teamlunch is dat het de teamspirit kan verhogen en dat het kan aanvoelen als een beloning voor hard werken. Zelf heb ik het altijd leuk gevonden, maar ik heb collega’s gehad die er iedere keer weer onderuit probeerden te komen omdat ze niet buiten de deur wilden eten.

De stereotype zakelijke lunch, waarbij hoge piefen op strategische wijze over koetjes en kalfjes praten om hun zakelijke doel te bereiken, ken ik alleen van televisie. En daar ben ik niet rouwig om. Hoewel ook deze lunch een heel groot voordeel heeft: je kunt op kosten van de zaak bij de duurste restaurants eten en als je laat in de middag lichtelijk aangeschoten op kantoor aan komt zetten, dan ben je niemand verantwoording schuldig. Je collega’s weten namelijk dat je het hebt gedaan for the greater good.