Friese vis in de Baltic

Op de ferry op weg naar de Baltische Staten, en in de Baltische Staten zelf trouwens ook, eet je als snack in een scheepsbar of café een gedroogd visje. Weer eens iets anders dan pinda, worst of kaas. In Russische winkels in Duitsland zie je dezelfde verpakkingen. Bij de wareninformatie staat de producent genoemd. Die is gevestigd in… Woudsend.

Huh, Woudsend? Ons eigen Nederlandse, uh, pardon, Friese Wâldsein? Ja, wis en waarachtig. Omdat het jaren terug is dat ik aangenaam verpoosde op het terras van De Watersport, heb ik nu een tweede goede reden om richting Frylân te gaan. Het is zomer, dus gegarandeerd gezellig bij de Hellingsbrege, waar je vanuit je luie terraszetel bootjemensen (met meer of minder vaaruren op hun cv) ziet wachten tot de brug voor hen opengaat.

Vette vis, koude vis

Maar eerst over de zoetwatervis van Damstra. Snoek en snoekbaars, voorn, brasem, spiering en paling. Zolang het maar wild is en geen kweek, want daar doet hij niet aan. Levend, gestript, gerookt, gevild of panklaar. Eigenaar Eeuwke Damstra vangt en verkoopt vis zo lang als hij zich herinnert. Als lagere-schooljongen heeft hij al eigen fuiken en als middelbare scholier verkoopt hij palingen die hij zelf heeft gevangen. Hij zegt dat hij in die tijd leerde goede waar te leveren. Omdat hij anders gewoon een klant minder had en slecht nieuws nu eenmaal sneller de ronde doet dan goed.

Deze informatie moeten we maar eens rustig op ons laten inwerken. En waar kan dat beter dan op het terras van De Watersport? De aanmerende en langsvarende Vrijheid, Vriendschap, Poseidon, Barracuda, Franck & Frij, Geertruida en Volharding nemen onze gedachten mee de (vandaag vriendelijk kabbelende) Ee op, tussen Heegermeer en Slotermeer. De grote wereld is even ver weg.
Wanneer de maag van zich laat horen lopen we, zo makkelijk gaat dat in Woudsend, de hoek om naar Vis en Meer. Niet omdat er iets mis is met de kaart van De Watersport, helemaal niet. Alleen omdat we dit restaurant nog niet kennen.

Ongereserveerd welkom

Wat opvalt is dat zowel de bediening op het terras zonet, als die van Vis en Meer, ons en (zo merk ik) andere gasten verwelkomt en bedient alsof we familie zijn. Niet gereserveerd? Geeft niet, alleen zijn er nog maar een paar terrastafeltjes. Dat het misschien wel iets langer kan duren in verband met de drukte, dat maakt ons niet uit; het is al mooi dat er nog plaats is. Van die vertraging merken we trouwens niets. Als aperitief komen een mooi glas Rueda, smul-amuses en even later fines-éclairs uit eigen homarium op tafel, zonder dat wij er ook maar aan denken ongeduldig te worden. Wordt het terras te fris? Geen probleem, dan zoeken we binnen een plekje.

Kabouterhuisje en feestbeest

Waar we wel voor hadden gereserveerd is de overnachting in kabouterhuisje Ghenoeghet U, weer een straat verder. Merel Reckman kwam een jaar of twintig terug uit het westen naar Woudsend en vond het er zo leuk, dat ze is gebleven. Behalve het kleine huisje bestiert ze weekeind-snoepwinkeltje Ghenoeghhet U, Comt alle Weder, in nog weer een ander straatje. In diezelfde Midstrjitte loop ik de volgende dag even binnen bij BWonen. De uitbaters komen uit Oost-Groningen, dus schakelen we even over van naar Grunneger taal. Wat vooral bijzonder is aan deze winkel van souvenirs en cadeautjes, zijn de ansichtkaarten. Zo zie ik in het rek naast de gewone er eentje met twee cocktails en de tekst ‘Groeten uit Costa del Woudsend’. Een varken met een toeter: ‘Feestbeest in Woudsend’ en ‘Achter de geraniums, gefeliciteerd uit Woudsend’. Kijk, dat is nou een betaalbaar geschenk voor mijn jarige buurman die op de hond past.
We zien dat er hier en daar op de huizen korte informatie is aangebracht over de geschiedenis van het pand. Hiervoor is de Historische Kring Woudsend verantwoordelijk. Door zo’n klein verhaaltje kijk je toch meteen met andere ogen naar het huis. Zo lezen over vroeger is op vakantie voor veel mensen leuker dan een museum bezoeken!

Woudsend is een mooi reisje om ons vakantiegevoel nog even te verlengen.
Of: hoe je via een Baltisch-Duitse omweg er weer achter komt dat eigen land ook veel bijzondere plekjes heeft. Thuiskomen van weggeweest is dan heus niet zo’n straf!

(Buurvrouw, dankjewel voor de foto van de kaart!)